Historia Akademickiego Koła Łowieckiego „Przylesie” nr 7 w Poznaniu według relacji

ś.p. dr Zdzisława Klejnotowskiego

(uzupełniona w 2018 roku)

Założycielami naszego Koła byli studenci Wydziału Rolniczo-Leśnego Uniwersytetu Poznańskiego, którzy uczestnicząc w programowych zajęciach z łowiectwa prowadzonych przez profesora Edwarda Schechtla, Kierownika Katedry Rybactwa i Łowiectwa a jednocześnie Prezesa WRŁ postanowili założyć stowarzyszenie łowieckie pod nazwą Akademickie Koło Łowieckie. Jego członkowie w większości rekrutowali się z Wydziału Leśnego działającego w ramach Koła Leśników. Wydział ten zaczął wyodrębniać się z Koła Leśników już w 1947 r., a po rozwiązaniu Koła chcąc utrzymać razem polujących studentów, starsi koledzy ułożyli statut i na nim oparło się utworzone Akademickie Koło Łowieckie. Siedziba stowarzyszenia mieściła się w Poznaniu przy alei Stalingradzkiej 26, w pokoju Akademickim. Założycielami Koła było 38 studentów oraz profesor E. Schechtel, który na pierwszej liście członków Koła figuruje pod pozycją 39. W skład pierwszego Zarządu wchodzili: Prezes – Jerzy Cichocki, Łowczy – Henryk Stróżczyński i Sekretarz – Jerzy Szreffel. Zarząd Koła przejął od Koła Leśników na własny stan dwa karabinki KBKS oraz książki.

Gospodarkę łowiecką Koło rozpoczyna od wydzierżawienia licznych obwodów położonych w różnych powiatach woj. poznańskiego, m.in. w latach 1948-1953 były to:

• Niechłód k/Leszna,
• Złotniki (706 ha),
• Pawłowice (430 ha),
• gmina Opatów k/Kępna (5.050 ha),
• Śródka-Orle pow. Międzychód (800 ha),
• Połajewiec, Skrzetusz, Piotrowo, Radom (2.982ha),
• Powidz (1.623 ha)
• Wylatkowo (980 ha) pow. Oborniki.

Wykupuje również prawo do jednorazowych polowań na gruntach PGR oraz w Dyrekcjach Lasów Państwowych na zwierzynę grubą. Dodatkowo od Koła Łowieckiego Darzbór w Gołańczy uzyskano w dniu 1.XII.1951 r. zezwolenie na opolowanie terenu Laskownica, Rybowo i okolice. W 1953 roku, po wejściu Ustawy Prawo Łowieckie Koło uzyskuje nową nazwę Koło Łowieckie nr 98 przy WSR w Poznaniu, a po przemianowaniu nazwy Uczelni na Koło Łowieckie nr 98 przy AR w Poznaniu. Również tereny łowieckie, w wyniku pokrycia całego kraju siecią obwodów łowieckich, w myśl nowej Ustawy ulegają zmianie. Od 1954 roku Koło dzierżawi obwody: Nr 123-Zielonka (7.404 ha), Nr 430 (449 ha) – Siemianice (5.291 ha), Nr 31 – Grylewo (4.621 ha). Łącznie 3 obwody. W roku 1956 uzyskujemy własny lokal w Collegium Cieszkowskich na I p. (ul. Wojska Polskiego 71), który wyposażamy w meble, obrazy, trofea i bibliotekę. Niestety w 1959 roku Koło traci ten lokal – obecnie mieści się tam Katedra Entomologii – a majątek ruchomy przekazuje w darze Wojewódzkiej Radzie Łowieckiej na wyposażenie świeżo wybudowanego Wielkopolskiego Domu Łowieckiego. Między innymi protokółem z dnia 26 marca 1956 przekazano: 7 obrazów o tematyce łowieckiej, 15 wieńcy jelenia, 94 parostki rogaczy, książki, haki kozicy, głowę dzika, zrzuty jeleni, poroża daniela.13 maja 1959 przekazano parostki rogaczy, rzeźbę głowy rogacza. Meble zostały przekazane osobnym protokołem. Koło rozumiejąc potrzeby nauki i dydaktyki oddało w 1965 r., bez jakiejkolwiek rekompensaty obwód nr 123 Zielonka z przeznaczeniem na obwód naukowo-dydaktyczny dla powstałej na Wydziale Leśnym WSR Katedry Łowiectwa, późniejszej Katedry Gospodarstwa Łowieckiego. Pomniejszenie terenów polowań nastąpiło również przez okrojenie o około 900 ha obwodu nr 31 Grylewo, w ramach tak zwanego wyrównania granic. Te dwie straty, dzięki osobistemu staraniu i zaangażowaniu nieodżałowanej pamięci skarbnika Adama Ziemiańskiego udało się wyrównać, poprzez wydzierżawienie obwodu Trębaczów w pow. kępińskim, a następnie dokonać zmiany tego obwodu z miejscowym kołem na obwód Wielisławice, przylegający bezpośrednio do obwodu Siemianice. Obwody Wielisławie i Siemianice stanowiły bardzo dużą atrakcję łowiecką z dwóch względów – bogactwo zwierzyny grubej, szczególnie saren, zwierzyny drobnej oraz wspaniałą atmosferę panującą przy wiecznych biesiadach w pałacu w Siemianicach podczas dwudniowych polowań. Obwody te niestety miały jedną niedogodność. Dosyć zasadniczą była odległość około 200 km, którą trzeba było pokonywać podstawowym wówczas środkiem transportu koleją, z przesiadkami i o niedogodnych godzinach, co nie ułatwiło życia myśliwym. Ale do dziś starsi członkowie Koła z nostalgią wspominają  jazdy pociagiem, które w pewnym stopniu cementowały towarzysko członków Koła. Nie zapomnimy św. pamięci „Tegala – profesora Jabłuszko” – Tadeusza Galińskiego zawsze wiozącego w plecaku świetne jabłka. W 1979 Koło zostało zmuszone do przekazania tych dwóch obwodów na rzecz Leśnego Zakładu Doświadczalnego AR w Poznaniu. W zamian uzyskaliśmy zdewastowane łowiecko obwody: – nr 6 Cielcza o powierzchni 5.440 ha oraz nr 4, Gizałki o powierzchni 5.220. Na tych dwóch obwodach oraz okrojonym obwodzie Grylewo prowadzimy do dzisiaj racjonalną gospodarkę łowiecką. Obwód Grylewo, to obwód z drobną zwierzyną i sarną polną. Obwód Gizałki to dzik, sarna, ale też i bażant, kuropatwa i zając. Natomiast Cielcza, to jeleń i rykowisko, dzik i sarna, a i zajączek trafia się jako rarytas. Co prawda nie mamy już kwatery, takiej jak w pałacu w Siemianicach, ale dzięki staraniom kolejnych Zarządów, w każdym obwodzie mamy lepszą lub gorszą, ale własną kwaterę myśliwską. Powstały one dopiero w ostatnich czasach dzięki wysiłkowi nas wszystkich, a szczególnie wysiłków niektórych kolegów. Ignacówka przecież – jak sama nazwa mówi -jest zasługą w dużej mierze  prof. dr hab. Ignacego Korczyńskiego, który włożył w jej budowę, serce i czas przy współpracy całego ówczesnego Zarządu. Kwaterę w Grylewie wypatrzył Krzysztof Połczyński dzięki dobrym kontaktom z Tadeuszem Nicklem i nie tylko …

Tak jak zmieniały się tereny łowieckie, zmieniała się i nazwa Koła. W latach 70-tych koło dostaje nową nazwę, po prostu zmienia się numer na Koło Łowieckie nr 7 przy AR w Poznaniu, a w 1987 r., na Walnym Zebraniu została uchwalona aktualna nazwa Akademickie Koło Łowieckie nr 7 Przylesie w Poznaniu

Od początku powstania Koła do dnia dzisiejszego zmieniło się wiele zarządów. Niektóre z nich rządziły jeden-dwa lata, szczególnie w pierwszym okresie, aż w końcu się ustabilizowało i ostatnie Zarządy ulegają stosunkowo małym zmianom, trwając przez dziesiątki lat. Z obowiązku kronikarskiego wymienię, że prezesami byli:

Prezes założyciel – Kazimierz Bacia (1951-1954),

Zdzisław Oko (1955),
Czesław Sielicki (1956-1957),
Władysław Sikorski (1957-1958),
Alfred Schmidt(1958-1962),
Marian Hoffmann(1962-1974),
Bogusław Fruziński (1974-2005),
Wojciech Wesoły (2005-2017),
Tomasz Daszczyk (2018 – obecnie)

Łowczowie

Henryk Stróżczyński- założyciel
Hipolit Łukowicz (1951-1952),
Stanisław Meisnerowski (1952),
Adam Ziemiański (1953-1955),
Franciszek Kozłowski (1956-1958),
Zdzisław Oko (1958-1962) i (1964-1974),
Alfred Schmidt (1962-1964),
Ryszard Graczyk (1964),
Zdzisław Klejnotowski (1974-1979),
Zygmunt Czarnecki (1979-1982),
Wojciech Wesoły (od 1982 do 2005).
Jacek Remi (2005-2013)
Wojciech Tarnowski (2013-obecnie)

Skarbnicy:

założyciel nieznany,
Zdzisław Oko (1951-1952),
Adam Kiełbiński (1953-1954),
Stanisław Golski(1955),
Stanisław Ramiączko (1956-1958),
Aleksander Pikuła(1958),
Władysław Nyk (1958-1959),
Kazimierz Mochnik (1959-1962),
Zdzisław Krochmal (1962-1964),
Adam Ziemiański(1964-1977),
Marek Malak (1981-1982),
Damian Naglik (1982 do 2012) ,
Radosław Wize (2013-obecnie).

Sekretarze

Jerzy Szreffel-założyciel,
Marian Kalemba (1951-1952),
Alojzy Maniura (1952),
Zdzisław Oko (1953-1954),
Stefan Matysiak (1955),
Józef Kędzierski (1956),
Sułkowski (1956),
Władysław Sikorski (1957),
Romuald Pasturski (1957-1058),
Ryszard Graczyk (1958-1962),
Bogusław Fruziński (1962-1964),
Zdzisław Klejnotowski (1964-1968),
Roman Skoczylas (1968-1974),
Lesław Łabudzki (1974-1979),
Jacek Remi (1979-1983),
Marian Chmurak (1983-1991),
Hubert Szramka (1991-2005),
Wojciech Tarnowski (2005-2013),
Jacek Remi (2013-2015)
Rafał Remi (2015-obecnie)

Szczególnie długoletnią pracą w Zarządzie wyróżnił się śp kolega prof dr hab. Bogusław Fruziński (Sekretarz w 1962-1964, Prezes od 1974 do 2005). Ponad 10 lat pracy w Zarządzie poświęcili Koledzy:

Zdzisław Oko -21 lat
Damian Naglik -21 lat
Wojciech Wesoły -35 lat
Krzysztof Połczyński -15 lat (V-ce Łowczy od 1983 do 2005),
Adam Ziemiański -15 lat,
Marian Chmurak -15 lat (Sekretarz w 1983-1991 i członek ds./szkoleń od 1991 do 2005),
Marian Hoffman -13 lat,
Zdzisław Klejnotowski -11 lat,
Hubert Szramka -16 lat (członek ds. szkoleń w 1987- 1991), Sekretarz od 1991 do 2005, Podłowczy od 2005 do 2010, Wiceprezes od 2010,
Lesław Łabudzki -10 lat (Sekretarz w 1973-1978), Członek Komisji Rewizyjnej w 1979-1983),
Kazimierz Mochnik – (wieczny Przewodniczący Komisji Rewizyjnej).
Jacek Remi – 19 lat

W okresie 50-lecia w naszym Kole, krócej lub dłużej polowało około 560-570 myśliwych. Oczywiście nie na raz. Liczba członków Koła była ustabilizowana i na dzień dzisiejszy wynosi 75 członków.

Nasze Koło jak przystało na Akademickie Koło Łowieckie jest wyjątkowe. Bowiem jest zaangażowane, jak żadne koło łowieckie w Polsce, w kształcenie młodych myśliwych. U nas, licząc tylko od 1964 roku, staż łowiecki odbyło około 400 młodych myśliwych. Zarząd Koła i wszyscy jego członkowie szczególny nacisk kładli na to, aby młodym adeptom zaszczepić umiłowanie przyrody, zachowanie kultury, tradycji, zwyczajów i języka łowieckiego, prowadzenia właściwej gospodarki łowieckiej i wzorowej organizacji polowań. O tej niezwykłości Koła świadczy również fakt, że w jego szeregach znajdowało się grono myśliwych zaangażowanych w działalność społeczną na rzecz łowiectwa na terenie województwa, na teren kraju, a nawet na forum międzynarodowym.. I do takich ludzi należał kol. Edward Schechta pierwszy po wojnie Łowczy Wojewódzki, a następnie Prezes WRŁ w Poznaniu, odznaczony najwyższym odznaczeniem łowieckim- Złomem. Do nich należał także kol. Stanisław Meisnerowski – działacz w wojewódzkiej organizacji łowieckiej pod koniec lat 50-tych a następnie Łowczy Wojewódzki. Kolega Józef Sikora – Rzecznik dyscyplinarny WRŁ od 1960 r. do 1975 r., kiedy odszedł do łowisk Św. Huberta oraz nasz wspaniały kolega i przyjaciel Zdzisław Oko- Redaktor Zachodniego Poradnika Łowieckiego w latach 1960-1974 oraz czasopisma Darz Bór w latach 1974-1975. Również Redaktorem Zachodniego Poradnika Łowieckiego w latach 1960-1974 był kolega Alfred Szmidt. Kolega Marian Wlazełko był członkiem Komisji Hodowlanej WRŁ w Poznaniu, a kol. Kazimierz Mochnik – członkiem Komisji Rewizyjnej. Działał także na forum wojewódzkim i krajowym kol. Zdzisław Klejnotowski, między innymi jako Przewodniczący Komisji Hodowlanej i członek Komisji Szkoleniowej WRŁ. Członek Wojewódzkiej Rady Łowieckiej od 1991 r., dwukrotny Delegat na Krajowy Zjazd Delegatów, Przewodniczący Komisji Szkoleniowej NRŁ. Od 1992 r. Członek Zespołu Ekspertów NRŁ ds. uzgodnień aktów prawnych z MOŚZNiL. Działał i działa także na forum wojewódzkim, krajowym i międzynarodowym kol. Lesław Łabudzki. Jest od 1980 roku członkiem i Przewodniczącym Komisji Oceny Trofeów WRŁ. Od ponad 25 lat Przewodniczącym Komisji Szkoleniowej WRŁ, Członek Wojewódzkiej Rady Łowieckiej a obecnie Okręgowej Rady Łowieckiej w Poznaniu.  Członek trzech komisji NRŁ – Szkoleniowej, Hodowlanej, oraz Oceny Trofeów i Wystaw. Członek Naczelnej Rady Łowieckiej. Dwukrotny Delegat na Krajowy Zjazd Delegatów. Członek Delegacji Polskiej Komisji Oceny Trofeów przy Międzynarodowej Radzie Łowiectwa i Ochrony Zwierzyny (CIC), Odznaczony Złomem. Z satysfakcją i duma podkreslamy, że nasz były (niestety) członek Koła został na ostatnim Zjeździe Okręgowym wybrany Przewodniczącym Rady Okregowej PZŁ w Poznaniu.

Tytanem pracy, aktywności i zaangażowania był nasz wieloletni Prezes kol. Bogusław Fruziński. W tym miejscu wymienimy tylko niektóre jego ważniejsze dziedziny działalności na rzecz Polskiego Związku Łowieckiego. Był: Czterokrotnym Kawalerem Medalu Św. Huberta, Członkiem Honorowym PZŁ, Odznaczony Złomem, Przewodniczącym Komisji Szkoleniowej WRŁ, Członkiem Komisji Wyceny Trofeów WRŁ., Redaktorem czasopisma Darz Bór w latach 1974-1979, autorem scenariusza Wystawy Łowieckiej z okazji 50-lecia PWK, Prezesem Wojewódzkiej Rady Łowieckiej od 1981 r., Przewodniczącym Komisji Hodowlanej NRŁ. w latach 1984-1990, Członkiem Rady Naukowej Stacji Badawczej PZŁ w Czempiniu ,Członkiem Państwowej Rady Ochrony Przyrody z ramienia PZŁ od 1996. Członkiem Naczelnej Rady Łowieckiej od 1981r., Prezes Naczelnej Rady Łowieckiej w 1990. V-ce Prezes Naczelnej Rady Łowieckiej. Czterokrotny Delegat na Krajowy Zjazd PZŁ, V-ce Przewodniczący Ptaków Przelotnych Międzynarodowej Rady Łowiectwa i Ochrony Zwierzyny (CIC)od 1991 roku. Delegat do Międzynarodowej Rady Łowiectwa i Ochrony Zwierzyny (CIC) i Osoba kol. Bogusława Fruzińskiego spina jak gdyby klamrą dzieje naszego Koła. Powstanie przecież Koła wiąże się z Kierownikiem Katedry Rybactwa i Łowiectwa profesorem E. Schechtlem – nauczycielem prawidłowego łowiectwa rzesz studenckich, a także bardzo aktywnego i zasłużonego działacza Polskiego Związku Łowieckiego. Kolega Fruziński swoją działalnością wykazał, że idea działalności łowieckiej nie może opierać się tylko na działalności naukowej, ale również musi być poparta działalnością organizacyjną i społeczną. Tak, więc dzieło zapoczątkowane, przez prof. E. Schechtla, znalazło w nim godnego kontynuatora. Dzieje naszego Koła przedstawiłem w bardzo krótkim zarysie, wymieniając tylko niektórych działaczy. Na całkowity nasz sukces składa się również praca tych niewymienionych. Jest to praca, zarówno gospodarzy łowisk, organizatorów polowań zbiorowych, budowniczych kwater łowieckich, ambon, paśników. Praca funkcyjnych i zwykłych członków Koła.